Docieplenia pianką poliuretanową Toruń

Jednym z najważniejszych elementów podczas budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pomieszczeń mimo innych źródeł grzewczych, które również mają swoją cenę, a także występująca z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co z kolei może wiązać się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka poliuretanowa (PUR) oraz wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje zalety i wady, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, która wyróżnia się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka szybko rozrasta się, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża i zabezpieczenia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony i niweluje ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada świetną izolację termiczną (niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu jest bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć bardziej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do wchłaniania wody.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dopasowaniem do powierzchni, zalicza się przede wszystkim prosta aplikacja i wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością dużym atutem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest również dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej pod względem odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się i zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samodzielnie gaśnie.

Istnieje też dużo obaw, co do stosowania pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wskazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w trakcie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Ponadto odpowiednio położona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których też jest sporo. Zazwyczaj są to maty, płyty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która tworzona jest ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Aby powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice i nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej absolutna odporność na ogień. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej koszt jest mniejszy w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt szybko, jednak jeśli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może prowadzić do powstawania grzybów i pleśni. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w trakcie jej zakładania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto wziąć pod uwagę najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy możliwość wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.