Ortodonta trudni się leczeniem wad zgryzu oraz niewłaściwości i krzywizn zębowych. Co należy zapamiętać? Wada zgryzu opiera się na nieodpowiednim ułożeniu zębów lub szczęki, co z kolei przyczynia się do poważnych problemów z wymową, zaburzenia symetrii twarzy – wpływając niekorzystnie na sposób postrzegania siebie i będąc powodem niskiej samooceny w późniejszym wieku. Przebieg poprawy wady zgryzu jest długotrwały i pochłania zwykle około 2 lat.
Wady zgryzu grupuje się na wrodzone i nabyte. Do zmiany szczęki może dojść już we wczesnym rozwoju dziecka, jeszcze w trakcie ciąży, jednak zazwyczaj są to złe nawyki dzieci. Nieustanne ssanie kciuka czy źle wymodelowanego smoczka, gryzienie przedmiotów (na przykład twardych zabawek), zgrzytanie zębami, czy oddychanie przez usta jest przyczyną zniekształcenia szczęki. Także nieodpowiednie ułożenie dziecka podczas karmienia piersią, może wywoływać kłopoty. Na pierwszy przegląd kontrolny najlepiej zaprowadzić dziecko w wieku około 7 lat. Dzięki temu ortodonta szybko wykryje możliwe zmiany i zadba o właściwy rozwój dziecka.
Nieleczenie lub lekceważnie wady prowadzi do jej rozwinięcia, a to z kolei pomnaża ryzyko seplenienia i krzywizny zębów oraz może sprawiać kłopot w spożywaniu pokarmów, a nawet oddychaniu. Wadliwy układ szczęki wywołuje bóle zębów, ich rozchwianie lub przedwczesne wytarcie. Sprzyja to także gromadzeniu kamienia nazębnego i może prowadzić do tworzenia się chorób dziąseł, próchnicy, czy paradontozy.
Tyłozgryz – najczęściej występująca wada zgryzu. Dolne zęby ukryte są za zębami górnymi, przy czym zęby przednie nie stykają się wzajemnie. Niekiedy górne siekacze pochylają się w kierunku górnej wargi, a twarz zniekształca się poprzez cofnięcie żuchwy.
Przodozgryz – w tym przypadku to górne zęby chowają się za dolnymi. Powstaje widoczne wysunięcie brody do przodu.
Zgryz krzyżowy – zarówno zęby dolne jaki i górne, zachodzą na siebie nieregularnie na niektórych odcinkach lub w całym łuku zębowym.
Zgryz głęboki – górne zęby zachodzą i przykrywają 2/3 wysokości zębów dolnych. Powoduje to utratę symetrii twarzy ze względu na skrócenie dolnego odcinka. Tak ułożone zęby zbytnio się ścierają, co prowadzi do chorób dziąseł i przyzębia.
Zgryz otwarty – zęby wcale nie stykają się ze sobą. Wada utrudnia w żuciu pokarmu, a także w właściwej wymowie – zwłaszcza spółgłosek przedniojęzykowo zębowych (t, d, s, z, dz, c, n, ł). Skutkiem zgryzu otwartego jest wydłużenie twarzy i niedorozwój szczęki.
Stłoczenia zębów – są wtedy, gdy zęby są zbyt duże w stosunku do zębodołów. Wyrastają poobracane lub w nieodpowiednich miejscach, ze względu na brak przestrzeni w jamie ustnej.
Zęby odseparowane – pomiędzy zębami pojawiają się widoczne odstępy, powodowane nadmiarem miejsca w żuchwie.
Leczenie wady zgryzu zazwyczaj rozpoczyna się od momentu wyrżnięcia zębów stałych, czyli około 11 roku życia, choć ortodonci zalecają zadbanie o odpowiedni zgryz w każdym wieku. Szczęki dzieci są znacznie bardziej plastyczne, niż szczęki osób dorosłych, dlatego leczenie jest prostsze i zmniejsza się ryzyko bólu lub powikłań, jednak korekcja zębów jest możliwa dla każdego.
Aparaty na zęby dzielą się na stałe — przytwierdzne do zębów specjalistycznym klejem oraz ruchome — możliwe do samodzielnego zdejmowania. Aparaty ruchome są częściej stosowane u dzieci, niż u dorosłych.
Aparat tradycyjny, metalowy — siłą, która prostuje wadę, jest w tym przypadku łuk scalony z metalowymi zamkami, które przykleja się do pojedynczych zębów i mocuje za pomocą ligatur ortodontycznych. Dla uatrakcyjnienia, szczególnie dla młodszych pacjentów, istnieje możliwość wyboru różnych kolorów ligatur. Dla dbających o większą estetykę możliwe są warianty z zamkami ceramicznymi, porcelanowymi, szafirowymi lub kryształowymi, które są niewidoczne na tle zębów. Sprawdzają się zwłaszcza u posiadaczy białych zębów.
Aparat lingwalny — mocowany jest odwrotnie niż ten tradycyjny, bo od części podniebiennej jamy ustnej. Projektowane są dla każdego pacjenta indywidualnie i usuwają wstyd związany z noszeniem aparatu na zębach, bo ten jest niewidoczny. Minusem tego aparatu jest początkowa trudność wyraźnego mówienia.
Aparat samoligaturujący — ten model aparatu na zęby wyróżnia się od innych budową. Łuk ortodontyczny przytrzymuje zestaw klapek, dzięki czemu drut jest ruchomy, a korekcja wady zgryzu trwa krócej.
Aparat Clear Aligner — to przezroczysta nakładka na zęby dopasowywana indywidualnie, która jest świetnym rozwiązaniem dla osób, które cenią estetykę. Aparat jest praktycznie niewidoczny, a dzięki temu, że można go zdjąć samodzielnie, jest łatwy w utrzymaniu higieny.
Ceny aparatów na zęby są określane na podstawie wybranego rodzaju. Najtańszymi aparatami są te tradycyjne. W ich przypadku ceny za jeden łuk rozpoczynają się od 1200 złotych. Nowsze rozwiązania, bardziej komfortowe – niemetalowe czy przezroczyste — pochłoną więcej pieniędzy. Ich ceny wahają się od 3 do 6 tysięcy. Cena najdroższych aparatów lingwalnych może dochodzić nawet do 12 tysięcy pln. Aparaty na zęby są też dostępne do wzięcia na kredyt. Do ceny aparatu trzeba także doliczyć koszty wizyt kontrolnych, których ilość jest związana z czasem leczenia. Leczenie ortodontyczne może być finansowane przez NFZ dla pacjentów poniżej 12 roku życia i tylko w przypadku aparatów ruchomych.
Dbałość o jamę ustną w trakcie noszenia aparatu ma ogromne znaczenie. Aparat może początkowo wywoływać dyskomfort, ze względu na to, że znacznie łatwiej przyklejają się do niego pozostałości jedzenia. Należy myć zęby po każdym posiłku i wystrzegać się pokarmów, które mogą przyklejać się do zamków i powodować ich odczepienie. Z kolei twarde produkty mogą trwale uszkodzić aparat.
Umów się na wizytę – kliknij link: Ortodonta Toruń